Mουσεία table d'hôte

Αγκαπητή κυγία Αγγέλα, τυμάσαι πγόπεγσι που είπες ότι οι τιμές τα πέσουν; Ντεν πέφτουν λέμε με τίποτε, εσύ ντεν ντεν έκεις ιντέα από Έλληνα. Δε θα πω για τον καφέ σε κρυμμένη απ' το Θεό παραλία νησιού, που είχε την ίδια τιμή με το κεντρικό καφέ στην πλατεία του Μονακό. Ούτε για τις τυρόπιττες που πρέπει ντε και καλά να τρώμε αντάμα με τον καφέ για να μην πέσει η τιμή του. Ούτε για τις νέες τιμές διατίμησης που έχουν ξεχάσει να υλοποιήσουν κάτι κυλικειάρχες. Δε θα πω ακόμη για την εξωφρενική τιμή που σε λίγο θα πουλιέται το πετρέλαιο θέρμανσης. Τώρα όμως το Σαββατοκύριακο είπα να κάνω οικονομία στη βενζίνη, δεν πάω πια μακρινές εκδρομές, βενζίνες γαρ και διόδια. Είπα για οικονομία να πάω μόνο μέχρι το Κολωνάκι.

Πήγα στο βυζαντινό μουσείο, να δω μια έκτακτη έκθεση βιβλιοδεσίας. Εξαίρετο το νέο κτήριο, δε λέω. Όμως τα μόνιμα εκθέματα τα 'χω δει και ξαναδεί. "Για την έκθεση βιβλιοδεσίας" τους λέω στην είσοδο. "Ναι, ναι, πάρτε το κανονικό εισιτήριο και μπείτε όπου θέλετε" μου λένε. Η έκθεση βιβλιοδεσίας ήταν μια δυο αίθουσες, με μετρημένα εκθέματα. Δυο Ευρώ θα τα έδινα ευχαρίστως, αλλά όχι ρε παιδιά και το πλήρες εισιτήριο του μουσείου βρέξει χιονίσει. Πλήρωσα γιατί σκεφτόμουνα το χαμένο δρόμο που θα 'χα κάνει αλλιώς.

Ύστερα πήγα στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης. Ήθελα να δω τον Κουνέλλη κι έναν ιταλό γλύπτη. Πάλι τα ίδια, "μπείτε με το (ολόκληρο) εισιτήριό μας όπου θέλετε". Τι να μπω να κάνω, να μάθω τα μόνιμα εκθέματα απ' έξω ή να δω μήπως έχει σκονιστεί καμμιά προθήκη;

Κυγία Αγγέλα, μήπως μπογείτε μεταξύ μας να πείτε στην τγόικα ντυο λογκάκια και γκια τους παγαπάνω;