Περί εκλογής καθηγητών στην Ουγκανίαν
Τα περί της δημιουργίας ανωτάτης σχολής υψηλής ωρολογοποιίας στην Ουγκανία τα έχω αφηγηθεί σε μια προηγούμενη ιστορία με τίτλο το ρολόι , καθώς και το πώς εκείνη η σχολή δεν είχε καλή κατάληξη εξ αιτίας της κακοδιαχείρισης. Τώρα θα πω πώς γίνονταν οι εκλογές που έβαλαν κι αυτές το λιθαράκι τους στην τελική έκβαση των πραγμάτων. Θα αφήσω στην κρίση του αναγνώστη τι ήταν τελικά πιο βλαπτικό και οδήγησε στην έκπτωση της σχολής. Αρχικά στη σχολή, όπως είχα εξηγήσει, είχαν προσληφθεί μερικοί καθηγητές από το εξωτερικό και στη συνέχεια γηγενείς. Όλοι αυτοί είχαν λίγο ως πολύ κάμποσο εγωισμό και κοινή αντίληψη για το πώς έπρεπε στη συνέχεια να εκλέγονται οι επόμενοι. Η βασική αρχή ήταν να βασανίζουν για πολλά χρόνια όποιον ήταν μαζί τους σε θέση ερευνητή, βοηθού κ.λπ. και λίγο πριν τη συνταξιοδότησή τους να εκλέγουν τον πιο υποτακτικό, πιο βολικό, ίσως και τον πιο κόλακα, ως διάδοχο. Οι υποψήφιοι διάδοχοι ζούσαν σε μια κόλαση ανταγωνισμού γνωρίζοντας ότι μόνο ένας θα έπαιρνε κάποτε τη θέση τ