Posts

Showing posts from 2012

Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου

Κάθε κοινωνία έχει τους ηγέτες που της αντιστοιχούν. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει μεταξύ άλλων ότι οι κανόνες που κάνουν την κοινωνία να λειτουργεί δημιουργούν τους νόμους άνωσης, που καθορίζουν ποιοι θα βρεθούν πιο ψηλά στην ιεραρχία. Αν η συναλλαγή είναι βασικός κανόνας, είναι φυσικό να περιμένουμε ότι θα ανέβουν οι πρωταθλητές της συναλλαγής (οι φελλοί επιπλέουν). Μερικοί ίσως μπουν στον πειρασμό να ελέγξουν την πιθανότητα να βελτιστοποιείται μια κοινωνία από τέτοιους μηχανισμούς, π.χ. να μεγιστοποιείται κάποιου είδους μέτρο χρησιμότητας όταν όλοι παίρνουν κατά το δυνατό αυτό που θέλουν. Παρόμοια δεν είναι και η άποψη για την υποτιθέμενη αυτορρυθμιζόμενη αγορά; Ευτυχώς ήρθε η θεωρία παιγνίων να δώσει κάμποσα αντιπαραδείγματα. Ωστόσο ακόμη κι αν θεωρητικά έχουμε λόγους να καταλαβαίνουμε ότι η συναλλαγή δεν είναι ό,τι καλύτερο, μπορούμε για ιστορικούς λόγους, απ' αυτό που λέμε κεκτημένη ταχύτητα (« you cannot teach an old dog new tricks »), να συνεχίζουμε

Για μια πιο ανθρώπινη τεχνολογία

Τον τελευταίο καιρό είχα την ατυχία να σπάσω το χέρι μου. Δεν μου έχει ξανασυμβεί στα 54 χρόνια της ζωής μου. Έτσι έμαθα πολλά καινούρια. Έμαθα πως να κάνω δουλειές μόνο με το δεξί χέρι. Έμαθα διάφορα κόλπα που ποτέ δεν είχα σκεφτεί ως τώρα. Έμαθα πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έχει προβλήματα κινητικά. Έμαθα ότι είναι φρικτά δύσκολο να κόψεις ψωμί κι αδύνατο να καθαρίσεις φρούτο. Αλλά το χειρότερο μπλέξιμο είναι πώς να γράφω στον υπολογιστή. Εδώ και πολλά χρόνια έμαθα να γράφω με τυφλό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι μου στοίχισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν μπορούσε πια να γράφω και με τα δυο χέρια. Έψαξα με επιμονή να βρω εναλλακτική λύση. Η φανερή εναλλακτική λύση ήταν υπαγόρευση σε υπολογιστή και μετατροπή φωνής σε κείμενο. Η τεχνολογία αυτή δεν είναι ακόμα ώριμη. Παρόλα αυτά οι δυο μεγαλύτερες εταιρείες που κατασκευάζουν λειτουργικά συστήματα δίνουν τα δικά τους ενσωματωμένα συστήματα αναγνώρισης για την αγγλική γλώσσα και μερικές άλλες γλώσσες. Δυστυχώς τα ελληνικά όπως πά

 Εμείς και οι άλλοι

Σήμερα πάλι γινόταν στην TV η ίδια συζήτηση, που κάθε φορά που υπάρχουν σοβαροί συζητητητές καταλήγει στο γνωστό ζήτημα: Παίρνουμε κι άλλα και μπαίνουμε πιο μέσα μέχρι να συμβεί η επόμενη διάσωση απ' έξω ή εκβιάζουμε τώρα μια καθαρή λύση. Να το πω καθαρά και λαϊκά, φοβάμαι ότι είμαστε βαθιά νυχτωμένοι. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι σε στρατηγικό επίπεδο έχουμε κατανοήσει τη θέση μας στα μάτια των δανειστών μας και των επί της ουσίας κυβερνητών μας. Εμείς μπορούμε, μέσα στην πλέρια πλάνη μας, να πιστεύουμε ότι είμαστε περήφανος ελληνικός λαός, άξιοι απόγονοι του Περικλέους ή οποιουδήποτε άλλου μας εμπνέει. Για τους έξω όμως είμαστε χοντρικά και περιληπτικά ένα μάτσο από μισοανίκανους μισο-απολίτιστους, που έτυχε να κατοικούν σε μια γεωπολιτικά χρήσιμη, κλιματικά συμπαθητική και ιστορικά σπουδαία γωνιά του πλανήτη. Για να μπει κάποια τάξη στη γωνιά αυτή μας έφτιαξαν ένα κράτος, μας έφτιαξαν κάποιου είδους στοιχειώδη εθνική ιδεολογία για να διατηρείται η συνοχή του κράτ

Όποιος νύχτα περπατεί ...

Βραδινή εκπομπή στην TV, μια ακόμη "πολιτική συζήτηση". Μια απ' τα ίδια, κατάθλιψη και παραπλάνηση ... Φρασεολογία του τύπου (προς τη δημοσιογράφο οικοδέσποινα): "Κυρία Πηνελόπη μου ..." Έχει σημασία η φρασεολογία; Επί της ουσίας όχι, αλλά δείχνει το ποιόν του ανθρώπου. Όχι ότι δεν είναι γνωστό το ποιόν καθενός από καιρό. Όλοι στην αντιπολίτευση πια, και οι 300. Γι' αυτό δε μένει κανείς να κυβερνήσει. Ένας παρουσίασε τις καταπληκτικές του ιδέες, αλλά επίσης δε μας είπε τι έκανε ως υπουργός. Ο παππούς μου, που δεν τον γνώρισα, φέρεται έχων ως αγαπημένο ρητό "με τα λόγια, ανώγια και κατώγια". Πολιτικοί που ήταν παλιότερα σε κόμμα εξουσίας αναβαπτίσθηκαν σε αθώες περιστερές συμπήξαντες ακραία λαϊκίστικο κόμμα. Ο λαός όμως τους ψήφισε και αυτούς. Γενικότερα ο λαϊκισμός είναι η μόνη σίγουρη μέθοδος να κερδίσει ένα κόμμα τις εκλογές. Ο σχεδιασμός και η οργάνωση είναι μέθοδος εγγυημένης αποτυχίας.  Κάποιος απ' τους παλιούς πολιτικούς είχε

Στον τριτοκοσμικό Νότο

Ο Richard Holygrail σε μια από τις δημοσιογραφικές αποστολές του στον τριτοκοσμικό νότο αποφάσισε να κάνει, στον ελεύθερο χρόνο του, μια εκδρομή στις Σπέτσες. Έψαξε να βρει ξενοδοχείο μέσα από τα συνηθισμένα του ηλεκτρονικά κανάλια, μα προς μεγάλη του έκπληξη όλα ήταν κλεισμένα. Η αλήθεια είναι πως ήταν και τελευταία στιγμή, αλλά υπέθεσε ότι οι Έλληνες είναι σε κρίση, αναλογίζονται την κατάστασή τους κι αν μη τι άλλο δεν έχουν λεφτά για άσκοπο ξόδεμα. Επειδή όμως ο R. H. είναι επίμονος και δεν έχει μάθει να αποθαρρύνεται απ' τις δυσκολίες, αλλά και επειδή άρχισε να σκέφτεται ότι κάτι περίεργο συμβαίνει εκεί στα ελληνικά νησιά που πρέπει να εξιχνιαστεί, σκέφτηκε να πάει οδικώς, ώστε αν χρειαστεί να αναζητήσει ξενοδοχείο στην κοντινή στεριά. Άνοιξε τους σχετικούς χάρτες στον υπολογιστή του και πήρε την πληροφορία ότι για λιγότερα από 200 χλμ. χρειαζόταν τρεις ώρες. Υπέθεσε ότι υπήρχε ίσως μια υπερβολή στην εκτίμηση, αλλά είχε χρόνο. Νοίκιασε ένα αυτοκίνητο και ξεκίνησε για μια περ

Το τέλος της τηλεφωνίας

Η τηλεφωνία υποχωρεί καθημερινά. Ήταν το marketing του προηγούμενου αιώνα αυτό που έκανε τις νοικοκυρές να καίνε τις κατσαρόλες εξ αιτίας των πολύωρων τηλεφωνημάτων. Αν σήμερα καίγονται φαγητά, αυτό μάλλον οφείλεται στα κοινωνικά δίκτυα. Τώρα πια στη μόδα είναι το texting. Τηλεφωνούμε ίσως υπερβολικά μέσα απ' το αυτοκίνητο (ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή μας) μόνο επειδή το texting είναι ακόμη πιο επικίνδυνο (αλλά κι αυτό έχει σχεδόν λυθεί, μπορούμε να υπαγορεύουμε). Το έξυπνο τηλέφωνο μετατρέπεται σε μια γενική μηχανή επικοινωνίας, που όμως είναι όλο και λιγότερο κλασσικό "τηλέφωνο". Είναι θέμα χρόνου κάποιος να βγάλει μια συσκευή που θα είναι απαλλαγμένη από την τηλεφωνική συνιστώσα. Εξ άλλου μπορεί να υποκατασταθεί από κάμποσες άλλες υπηρεσίες φωνής (και εικόνας), αν και όταν χρειαστούν. Η ψυχολογία του texting είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της τηλεφωνίας. Είμαι σε επαφή με τη γενική έννοια, ανταλλάσσω ιδέες, μηνύματα, ψηφιακά προϊόντα, αλλά δεν απαιτώ την προσοχή τ

Μερική άρσις απαγορεύσεων ειδήσεων

Προ καιρού είχα απαγορεύσει στους φίλους μου να παρακολουθούν τα γνωστά ψευτοδελτία ειδήσεων που τρομοκρατούν τον κόσμο και συμβάλλουν στην αύξηση του αριθμού των καταθλιπτικών. Είμαι βέβαιος ότι όσοι ακολούθησαν την οδηγία έχουν τα μάλα βελτιώσει την ψυχική τους γαλήνη και υγεία. Τώρα σκέφτομαι να τους επιβραβεύσω περαιτέρω αίροντας εν μέρει την απαγόρευση για μια ειδική κατηγορία ειδήσεων, τις κωμικές ειδήσεις. Οι κωμικές ειδήσεις δεν είναι υποχρεωτικό να φαίνονται από μακριά ως τοιαύτες. Ούτε να ήταν κωμική η πρόθεση του συντάκτη τους. Ούτε να έγινε η είδηση κωμική από δική του αβλεψία. Είναι η κατάστασή μας, ως οργανωμένης (λέμε τώρα) κοινωνίας, που την κάνει κωμική. Θα δώσω όμως ένα παράδειγμα για να γίνω σαφέστερος. Διαβάστε την είδηση με τίτλο "δαγκάνες στα παράνομα παρκαρισμένα οχήματα" . Όταν είδα τον τίτλο σκέφτηκα "επιτέλους, τι καλά". Ύστερα διάβασα παρακάτω: "η διοίκηση του δήμου (Θεσσαλονίκης) αναμένεται να παραλάβει είκοσι δαγκάνες μπλοκαρίσμα

Mουσεία table d'hôte

Αγκαπητή κυγία Αγγέλα, τυμάσαι πγόπεγσι που είπες ότι οι τιμές τα πέσουν; Ντεν πέφτουν λέμε με τίποτε, εσύ ντεν ντεν έκεις ιντέα από Έλληνα. Δε θα πω για τον καφέ σε κρυμμένη απ' το Θεό παραλία νησιού, που είχε την ίδια τιμή με το κεντρικό καφέ στην πλατεία του Μονακό. Ούτε για τις τυρόπιττες που πρέπει ντε και καλά να τρώμε αντάμα με τον καφέ για να μην πέσει η τιμή του. Ούτε για τις νέες τιμές διατίμησης που έχουν ξεχάσει να υλοποιήσουν κάτι κυλικειάρχες. Δε θα πω ακόμη για την εξωφρενική τιμή που σε λίγο θα πουλιέται το πετρέλαιο θέρμανσης. Τώρα όμως το Σαββατοκύριακο είπα να κάνω οικονομία στη βενζίνη, δεν πάω πια μακρινές εκδρομές, βενζίνες γαρ και διόδια. Είπα για οικονομία να πάω μόνο μέχρι το Κολωνάκι. Πήγα στο βυζαντινό μουσείο, να δω μια έκτακτη έκθεση βιβλιοδεσίας. Εξαίρετο το νέο κτήριο, δε λέω. Όμως τα μόνιμα εκθέματα τα 'χω δει και ξαναδεί. "Για την έκθεση βιβλιοδεσίας" τους λέω στην είσοδο. "Ναι, ναι, πάρτε το κανονικό εισιτήριο και μπείτε όπου

Κατανοητό ή ακατανόητο σύνταγμα;

Μολονότι η φιλοσοφία έχει οπωσδήποτε χώρο για την διαφορετική άποψη, διακηρυγμένος σκοπός της είναι η αναζήτηση της αλήθειας, έστω κι αν φτάνει συχνά στο σημείο να μην ξέρει τι ακριβώς είναι η αλήθεια ή η πραγματικότητα. Η νομική αντίθετα φαίνεται πως κρατάει για τον εαυτό της το προνόμιο της αμφισβήτησης οποιασδήποτε "αλήθειας". Η πρακτική αυτή βρίσκει ίσως το απόγειό της στην υπεράσπιση ενός κατηγορούμενου από τον νομικό του συμπαραστάτη. Αρχίζοντας όμως από κει φαίνεται να διαπερνάει σε διαφορετικούς βαθμούς όλη την άσκηση της νομικής. Έτσι η νομική μετατρέπεται σε ένα αέναο παιχνίδι καθορισμού των όρων, ένα παιχνίδι πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο παιχνίδι της φιλοσοφίας ή των μαθηματικών ή της φυσικής που εν γένει εξερευνούν ένα παιχνίδι, του οποίου τους όρους έθεσαν άλλοι. Αυτές ήταν σκέψεις που μου δημιούργησε μια είδηση που διάβασα σήμερα το πρωί: Το συμβούλιο επικρατείας αποφάσισε ότι είναι δυνατό να καταβάλλονται δίδακτρα από τους φοιτητές μεταπτυχιακών πρ

Ο φωτογράφος στου Κουτρούλη το γάμο

Στον γάμο του Κουτρούλη, του Αλέξανδρου Ραγκαβή, δηλαδή περί το 1845, ακούγεται πως ο Κουτρούλης θα γίνει υπουργός. Αμέσως εμφανίζεται δημοσιογράφος που του πουλάει τις υπηρεσίες του, δηλαδή φιλικές κρίσεις, με αντάλλαγμα φυσικά. Στον τύπο δε φαίνεται να άλλαξαν πολλά από τότε. Ύστερα ήρθε η μπλογκόσφαιρα, πιο αθώα και αδιάφθορη δήθεν. Κι όμως η πιο ευγενής φιλοδοξία ενός μπλόγκερ δεν είναι άλλη από την απόκτηση χρηματοδότη. Η συνταγή είναι απλή, αρχικά προσπαθείς να δημιουργήσεις καλή φήμη σ' ένα πεδίο, ύστερα κάποιος μπορεί να σε προσέξει και να σου ζητήσει τις υπηρεσίες που προσφέρθηκαν στον Κουτρούλη. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να θίξω ένα τόσο πλατύ θέμα. Κυρίως με απασχολούσε κάτι άλλο πιο συγκεκριμένο, το πώς οι μπλόγκερς στην περιοχή της τεχνολογίας τα παίρνουν για να βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Οι εταιρίες που κατασκευάζουν έξυπνα κινητά προφανώς έχουν μπόλικα κονδύλια για "δημόσιες σχέσεις". Αν το κάνουν οι φαρμακευτικές με τους γιατρούς, γιατί όχι κι αυτές

Γιατί ο Έλληνας ...

Ο πλήρης τίτλος αυτού του κειμένου είναι "γιατί ο Έλληνας οδηγός (και όχι μόνο) είναι απαράδεκτος, γιατί έτσι γινόμαστε όλοι αργά ή γρήγορα και γιατί μ' αυτόν τον τρόπο ζημιωνόμαστε όλοι". Νομίζω αυτό που μου συνέβη (για πολλοστή φορά) το πρωί είναι μια εύληπτη και διδακτική ιστορία για τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική κοινωνία. Εξηγεί για ποιο λόγο έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε και δεν έχουμε καμμιά απολύτως ελπίδα μακροπρόθεσμα απέναντι σε κοινωνίες που λειτουργούν με συνεργασία, αποδοτικότητα και τάξη. Θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ως ένα ακόμη παράδειγμα απ' τη θεωρία παιγνίων. Οδηγώ και στο βάθος του δρόμου είναι ένα φανάρι που βγάζει σε μια λεωφόρο, δεξιά ή αριστερά. Ο δρόμος είναι στενός εξαιτίας των παρκαρισμένων, αλλά κοντά στο φανάρι χωράνε δυο αυτοκίνητα. Πρόκειται να στρίψω αριστερά, πίσω μου κινείται ένα άλλο αυτοκίνητο. Το λογικό και το σύμφωνο με τον κώδικα είναι να πάω στην αριστερή λωρίδα, αφήνοντας χώρο για τον άλλο στην περίπτωση που θα στρίψει

Κοινωνιολογία

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα σ’ αυτή τη χώρα που μ’ εκνευρίζουν αφάνταστα, σε βαθμό που σκέφτομαι ότι χρειάζομαι ψυχίατρο. Είμαι βέβαιος πως μ’ αυτή την άποψη θα συμφωνούσαν αρκετοί απ’ τους γύρω μου και θα τους είχα κάνει τη χάρη να τον επισκεφτώ αν δεν είχα μια σοβαρή αντένδειξη. Έχοντας όπως κάθε καλός Έλληνας ταξιδέψει πολύ και σε πολλά μέρη («πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω») έχω γνώση του γεγονότος ότι πολλά απ’ αυτά που συμβαίνουν εδώ δε συμβαίνουν με κανένα τρόπο αλλού, στο λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο. Έτσι ο μόνος βάσιμος λόγος για τον οποίο χρειάζομαι ψυχίατρο είναι σίγουρα το γεγονός ότι παραμένω σ’ αυτή τη χώρα. Απ’ αυτά λοιπόν που μ’ εκνευρίζουν, όπως ξαναείπα, αφάνταστα, είναι το γεγονός ότι ο κλασσικός Ελληνάρας δεν έχει καμμιά, μα καμμιά, έγνοια για τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του στους άλλους. Φυσικά αυτό μπορεί να γίνεται από απλή ηλιθιότητα, οπότε είναι συγχωρητέος ως έχων το ακαταλόγιστο. Συνήθως όμως γίνεται από μια τρομακτική αδιαφορία, στ

Τελευταία Κυριακή

Κυριακή της τελευταίας βδομάδας του Αυγούστου, σίγουρα οι είσοδοι της πόλης θα 'ναι πλημμυρισμένες γύρω στη δύση του ήλιου. Οι τελευταίοι αδειούχοι του Αυγούστου θα επιστρέφουν, όσοι είναι τουλάχιστον αρκετά τυχεροί ώστε να 'χουν δουλειές στον καιρό της κρίσης. Σίγουρα δεν είμαι απ' αυτούς που θα αυτοκτονούσαν μπαίνοντας στο ποτάμι της επιστροφής μόνο και μόνο για ένα μπάνιο ή μια ημερήσια έξω απ' την πόλη. Άρα καταδικασμένος μέσα στην πόλη, αυτήν την τελευταία Κυριακή των διακοπών. Βρίσκομαι στο κέντρο του Χαλανδρίου. Ερημιά, μερικοί ξεχασμένοι κοιτάζουν τις βιτρίνες, όσες έχουν μείνει. Πιο πολλά εγκαταλειμμένα μαγαζιά τώρα. Κλειστά και τα πιο πολλά περίπτερα, πού θα πουληθούν οι κυριακάτικες εφημερίδες; Βρίσκω μετά βίας ένα ανοιχτό, φυλλάδες ταγμένες στην τρομολαγνεία.  Αυτοκίνητα παρατημένα πού και πού πάνω στον πεζόδρομο, μεθυσμένοι του Σαββατόβραδου που προτίμησαν να φτάσουν σώοι; Παρήγορο. Απ' την πλάνη με βγάζει ένας ήχος. Στον πεζόδρομο μπαίνει κάρο πολ

Ελληνική ακτοπλοΐα

Ταξιδεύω από μικρός. Έχω ταξιδέψει με επιβατηγά, κρουαζιερόπλοια, ακόμη και φορτηγά. Έχω περάσει μπόλικες φουρτούνες. Θέλω να πω μ’ αυτά ότι η γνώμη μου για την ακτοπλοΐα είναι βασισμένη σε εκτεταμένη εμπειρία. Επειδή πια είμαι και κάποιας ηλικίας, όταν ήμουν μικρός η ακτοπλοΐα ήταν διαφορετική. Στα νησιά ταξίδευαν μετασκευασμένα απομεινάρια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, που προορίζονταν για την ακτοφυλακή και δωρήθηκαν στη δοκιμασμένη Ελλάδα. Το πρώτο και πιο χτυπητό γνώρισμα ενός τέτοιου καραβιού ήταν η «καραβίλα», μια μυρωδιά που σε πότιζε σ’ όλο το ταξίδι και που μύριζες ολόκληρος όταν έφτανες στον προορισμό σου. Κι όταν πλενόσουν κι άλλαζες ρούχα ήταν οι βαλίτσες που μύριζαν για να μην ξεχνιέσαι. Ποτέ δεν κατάλαβα ποια ήταν η ακριβής σύνθεσή της, ίσως ένα μείγμα παλιατζούρας, εμετού και βρώμας. Εξ άλλου στα καράβια αυτά φορτώνονταν ως και ζώα, που μερικές φορές ανέβαιναν με το βίντσι και προσγειώνονταν στο αμπάρι. Οι επιβάτες σε πολλά λιμάνια έβγαιναν με

Το ιδιωτικό δημοσιοϋπαλληλίκι

Επειδή κατά καιρούς έχω γράψει διάφορα για το ελληνικό δημόσιο, ας πω και μερικά για τον ιδιωτικό τομέα για να μη μείνει αδικημένος. Δεδομένου ότι ένας από τους πιο ανταγωνιστικούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα είναι αυτός της κινητής τηλεφωνίας, θα πίστευε κανείς ότι όλα εκεί δουλεύουν ρολόι. Για να δούμε ... Την περασμένη Δευτέρα δέχτηκα άλλο ένα τηλεφώνημα προώθησης τηλεπικοινωνιακών προϊόντων. Το συγκεκριμένο όμως μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί μου προσφερόταν ένα πακέτο κινητού Internet, σαν αυτό που είχα, αλλά με το διπλό όγκο δεδομένων στην ίδια περίπου τιμή. Αποφάσισα λοιπόν να το πάρω και να διακόψω κάποια στιγμή το παλιό άλλης εταιρίας. Η κυρία που ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής μου είπε ότι θα έστελνε με κούριερ τα συμβόλαια και το «στικάκι» που παρέχει η εταιρία την επόμενη Πέμπτη. Δεν ήταν βιαστικό, αναρωτήθηκα μεν γιατί χρειαζόταν τρεις μέρες αλλά δεν είπα τίποτε. Την επόμενη μέρα δέχτηκα άλλο ένα τηλεφώνημα από την ίδια υπάλληλο του τμήματος πωλήσεων

Λογισμικό ελληνικής ποιότητας

Σήμερα το πρωί προσπάθησα να κλείσω ραντεβού για ετήσιο σέρβις αυτοκινήτου. Η νέα μόδα στις αντιπροσωπείες είναι επικοινωνία μέσω ιστοσελίδας. Αυτό κάνουν οι δήθεν γυαλιστερές εταιρίες για να δείξουν σύγχρονο προφίλ. Στα μαθήματα που γίνονται σε σχολές πληροφορικής διδάσκεται παντού ότι τέτοιου είδους ιστοσελίδες, που απευθύνονται στον πελάτη και προσπαθούν να του πουλήσουν υπηρεσίες ή προϊόντα, οφείλουν να είναι ιδιαίτερα φιλικές και καλοκαμωμένες. Ο λόγος είναι απλός: Όταν ο πελάτης εκνευριστεί θα πάει στον ανταγωνιστή.   Φαίνεται όμως ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι γνωστό στην Ελλάδα. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι μου πήρε μισή ώρα να καταλάβω πώς ακριβώς έπρεπε να χρησιμοποιήσω την παραπάνω ιστοσελίδα, ότι αναγκάστηκα να ανοίξω δεύτερο λογαριασμό επειδή ο πρώτος κόλλησε χωρίς ελπίδα διόρθωσης κι ότι γενικώς μου σηκώθηκαν οι τρίχες Σαββατιάτικα. Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω τέτοια χάλια. Όλο το λογισμικό του δημοσίου, που ο πολί