Όσα έμαθα διαβάζοντας την Οδύσσεια κάλλιο αργά παρά ποτέ
Η πρώτη μου επαφή με την Οδύσσεια ήταν στην δευτέρα δημοτικού. Τελειώνοντας η χρονιά έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο "Ιλιάδα-Οδύσσεια". Το διάβασα το καλοκαίρι. Όταν το φθινόπωρο στην αυλή του σχολείου παίζαμε "πόλεμο" ανάμεσα σε Έλληνες και Τρώες, οι περισσότεροι είχαν δηλώσει Τρώες, άγνωστο γιατί. Οι Έλληνες ήμασταν λίγοι κι αδύναμοι. Και κάποια στιγμή με εκδικητική χαρά τους έσκασα τη βόμβα: "Μα τον πόλεμο, να ξέρετε, τον κέρδισαν οι Έλληνες". Την άλλη μέρα οι Τρώες ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι. Ένα απ' τα επόμενα καλοκαίρια, στο σπίτι της γιαγιάς βρήκα κάτι κιτρινισμένα προπολεμικά αναγνωστικά, τα φύλλα ήταν ραμμένα με το χέρι. Κάμποσα αναγνώσματα προέρχονταν από την Οδύσσεια. Πώς γνώρισε ο γερασμένος σκύλος το αφεντικό του, παρ' όλο που είχαν περάσει είκοσι χρόνια. Ύστερα κάναμε Όμηρο στο γυμνάσιο, απ' το αρχαίο κείμενο. Στις δύο λέξεις η μια ήταν άγνωστη, αν όχι και οι δύο. Πόσο κείμενο αντέχεις να διαβάσεις, όσο γοητευτικές κι αν ήταν