Blog in Fog (II)

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό ή χθεσινό, έχει αρχίσει να εμφανίζεται εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια, αλλά χειροτερεύει με κάθε μέρα που περνάει. Εταιρίες που παρέχουν υπηρεσίες και προϊόντα σε εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια πελατών προσπαθούν να λύσουν τα καθημερινά προβλήματα χρήσης των υπηρεσιών και των προϊόντων τους με φτηνή εργασία ή και με bots.  Στην περίπτωση της φτηνής εργασίας δημιουργούν ομάδες «χειριστών» σε μια χώρα με χαμηλά ημερομίσθια και σχετικά καλή γνώση της αγγλικής. Δίνουν αγγλικά ψευδώνυμα – μικρά ονόματα – στους χειριστές, οι οποίοι απαντούν είτε τηλεφωνικά είτε σε μηνύματα και chat. Κάθε φορά που επικοινωνείς μαζί τους σου δίνουν μια «λύση» μέσα από ένα τυφλοσούρτη που τους έχει δώσει η εταιρία. Εννιά στις δέκα το πρόβλημά σου δεν λύνεται, κάνεις νέο αίτημα ή συνεχίζεις το προηγούμενο, αλλά εμφανίζεται νέος χειριστής, αγωνίζεσαι να του δώσεις απ’ την αρχή να καταλάβει το πρόβλημα, σου δίνει νέα ψευτολύση κ.ο.κ. Συνήθως βαριέσαι, βλέπεις το μάταιο της προσπάθει

Θα παραθέσω μερικές διαπιστώσεις για την εξέλιξη του βιβλίου, πιο πολύ γραμμένες από την πλευρά του αναγνώστη. Στο βιβλίο όμως υπάρχουν κι άλλοι πολλοί εμπλεκόμενοι, όπως συγγραφείς, εκδότες, επιμελητές, μεταφραστές, διορθωτές, βιβλιοπώλες, παλαιοπώλες, συντηρητές, συλλέκτες, δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες. Ακολούθησαν δημιουργοί λογισμικού συγγραφής και στοιχειοθεσίας και τώρα τελευταία προστέθηκαν κατασκευαστές ηλεκτρονικών αναγνωστών, ταμπλετών, κινητών και λογισμικού ανάγνωσης πάνω στις συσκευές. Ίσως δεν πρέπει να ξεχάσουμε κι όσους δουλεύουν σε ειδικού τύπου υλικά και οθόνες, ιδιαίτερα αυτούς που εργάζονται πάνω στο e-paper. Το παραδοσιακό βιβλίο, το χάρτινο, ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι παρά μια τεχνολογία για την αποθήκευση και διάδοση του γραπτού λόγου. Τείνουμε να ξεχνάμε πως έχει ζωή λίγων μόνο αιώνων, καλή ώρα όπως ξεχνάμε ότι το ραδιόφωνο είναι ακόμη πιο πρόσφατο, με ζωή μερικών δεκαετιών. Όλες οι τεχνολογίες που τις βρήκαμε όταν γεννηθήκαμε μας φαίνονται σταθερές και

Στις 13 Φεβρουαρίου ήταν η παγκόσμια μέρα ραδιοφωνίας . Μια φορά κι ένα καιρό δεν υπήρχε το Internet. Υπήρχε μόνο ραδιόφωνο, στα "μεσαία" και στα "βραχέα". Οι κοντινοί σταθμοί ήταν στα μεσαία, οι μακρινοί στα βραχέα.  Κοντινοί για μας ήταν οι ελληνικοί, τη μέρα τουλάχιστον. Τη νύχτα όμως έφταναν κοντά μας όλα τα Βαλκάνια, ακόμη η Ιταλία, η βόρεια Αφρική, η Αραβία, φυσικά η Τουρκία. Ήμασταν μια μεγάλη χαρούμενη γειτονιά.  Έκανες ένα ταξίδι πολυθρόνας τα βράδια.Η Ιταλία είχε τα πιο ωραία τραγούδια. Οι εκφωνήτριες είχαν μελωδικές τραγουδιστές φωνές, σχεδόν καταλάβαινες τι έλεγαν χωρίς να ξέρεις ιταλικά.  Ήταν Ιούνιος μέσα στη δεκαετία του '60. Άκουγα μια φορά την εβδομάδα το θέατρο στο ραδιόφωνο, βράδυ, εννοείται στα μεσαία. Εκείνες τις μέρες έπαιζε την "πριγκιπέσσα Ιζαμπώ", μια θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Άγγελου Τερζάκη σε τέσσερις συνέχειες. Τα σχολεία έκλεισαν. Φύγαμε για τις καλοκαιρινές διακοπές στη Σάμο μετά τη δεύτερη συνέχεια. Η τρίτ