Τι είδε ο Έλληνας στη βόρεια Ισπανία

Πέρασα μια βδομάδα σε μια περιοχή της Ισπανίας που ποτέ δεν είχα δει ως τώρα από κοντά. Είναι η περιοχή στο κέντρο της βόρειας πλευράς, γνωστή ως Αστούριας. Βρέχεται απ' τον Ατλαντικό, που φέρνει κρύους αέρηδες και βροχές. Είναι σχετικά απομονωμένη, επειδή είναι στην άκρη της χώρας κι έχει βουνά στην πλάτη της, ενώ δύσκολα επικοινωνεί και προς τη Γαλλία λόγω των Πυρηναίων. Δεν έχει σπουδαία αξιοθέατα. Έχει μακριές φαρδιές αμμουδιές, αλλά για τον Έλληνα που ξέρει το Αιγαίο είναι κρύες και λασπερές. Οι τολμηροί είναι γυμνοί στην άμμο, οι λιγότερο τολμηροί φορούν την ίδια ώρα ως και μπουφάν με γούνα. Η περιοχή είναι στο περιθώριο των εμπορικών διαδρομών λόγω της περιφερειακής θέσης της και των δυσκολιών πρόσβασης.

Ωστόσο φαίνεται να το προσπαθεί, σε μεγάλο βαθμό με κοινοτικούς πόρους. Οι κορυφογραμμές της είναι φυτεμένες με ανεμογεννήτριες. Τα ταξί της είναι σε μεγάλο ποσοστό υβριδικά. Δημιουργούνται πολιτιστικά κέντρα και εκσυγχρονίζονται τα λιμάνια, ώστε να είναι ανάμεσα στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία της σχετικής τεχνολογίας.

Βέβαια οι φίλοι μας οι Ισπανοί έχουν και πολλά που μας μοιάζουν. Η φούσκα τους φαίνεται να είναι στον κατασκευαστικό τομέα κι εδώ αρχίζουν τα "αλλά". Χτίζουν μεγαλοπρεπή κτήρια, όπως το συνήθιζαν απ' τις αυτοκρατορικές τους περιόδους, που είναι αμφίβολο αν μπορούν να αποσβεσθούν. Έχουν ανεπαρκή κατανόηση, συχνά τραγελαφική, της τεχνολογίας. Π.χ. σε όλα τα δημόσια κτήρια (αεροδρόμια, συνεδριακά κέντρα, ξενοδοχεία) που είδα υπάρχουν αισθητήρες για τη διαχείριση της θερμοκρασίας και του φωτισμού. Στο ξενοδοχείο η θερμοκρασία ελέγχεται ηλεκτρονικά, αλλά ποτέ δεν είναι η σωστή κι ο χρήστης δε μπορεί να κάνει καμμιά διόρθωση. Στις τουαλέτες πάντοτε το φως ανάβει αυτόματα, αλλά και πάντοτε σβήνει πολύ γρήγορα, κλασσικά την πιο ακατάλληλη στιγμή και δεν ανάβει ξανά (π.χ. επειδή ο αισθητήρας είναι τοποθετημένος στην κεντρική είσοδο). Οι βρύσες για το πλύσιμο των χεριών ρίχνουν νερό με αισθητήρα της εγγύτητας χεριού, αλλά οι 2 στις 3 δε δουλεύουν καθόλου, το ίδιο και οι στεγνωτήρες. Ποτέ δεν είδα σε τόσα πολλά και διάφορα κτήρια τόσους αυτοματισμούς που να δουλεύουν τόσο λάθος. Αν ζητήσεις ένα τσάι στο ξενοδοχείο, θα σου πουν ότι έρχεται σε δυο λεφτά και θα 'σαι τυχερός αν έρθει σε μισή ώρα. Μπορεί να μη λειτουργεί σωστά το χρηματοκιβώτιο του δωματίου και να λειτουργεί η σειρήνα του, αλλά ο τεχνικός (που είναι ήδη μέσα στο ξενοδοχείο) θα έρθει μόλις τελειώσει το φαγητό του. Αγγλικά γνωρίζουν ελάχιστοι των ελαχίστων και όπου υπάρχουν πολύγλωσσες πινακίδες φιλοξενούν διασκεδαστικά λάθη. Η πιθανότητα να φας στο εστιατόριο αυτό που θέλεις είναι κάτω του 20% εξ αιτίας του ότι δεν καταλαβαίνεις τον κατάλογο και του ότι δεν σε καταλαβαίνει ο σερβιτόρος. Κι αν στα ταξί καθιερώθηκε να φαίνεται η ταρίφα απ' έξω με μεγάλες φωτεινές ενδείξεις, για να ελέγχονται, πάντοτε θα βρεθεί ο πονηρός ταξιτζής στην πρωινή διαδρομή για το αεροδρόμιο.

Αλλά η βενζίνη είναι σε τιμές που έχουμε καιρό να δούμε κι ο καφές το πολύ δύο Ευρώ, όταν στην ελληνική επαρχία οι τιμές είναι διπλές. Και το εισιτήριο για τη διπλανή πόλη, στα 40-50 χιλιόμετρα, κοστίζει μόνο δύο Ευρώ.

Comments

Popular posts from this blog

Ένας ιστορικός πίνακας γεμάτος σημαίες

Το έγκλημα στο Οριάν Εξπρές

Ταξίδι με το οχηματαγωγό κατά το σωτήριον έτος 2023