Το τέλος της τηλεφωνίας
Η τηλεφωνία υποχωρεί καθημερινά. Ήταν το marketing του προηγούμενου αιώνα αυτό που έκανε τις νοικοκυρές να καίνε τις κατσαρόλες εξ αιτίας των πολύωρων τηλεφωνημάτων. Αν σήμερα καίγονται φαγητά, αυτό μάλλον οφείλεται στα κοινωνικά δίκτυα. Τώρα πια στη μόδα είναι το texting. Τηλεφωνούμε ίσως υπερβολικά μέσα απ' το αυτοκίνητο (ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή μας) μόνο επειδή το texting είναι ακόμη πιο επικίνδυνο (αλλά κι αυτό έχει σχεδόν λυθεί, μπορούμε να υπαγορεύουμε).
Το έξυπνο τηλέφωνο μετατρέπεται σε μια γενική μηχανή επικοινωνίας, που όμως είναι όλο και λιγότερο κλασσικό "τηλέφωνο". Είναι θέμα χρόνου κάποιος να βγάλει μια συσκευή που θα είναι απαλλαγμένη από την τηλεφωνική συνιστώσα. Εξ άλλου μπορεί να υποκατασταθεί από κάμποσες άλλες υπηρεσίες φωνής (και εικόνας), αν και όταν χρειαστούν.
Η ψυχολογία του texting είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της τηλεφωνίας. Είμαι σε επαφή με τη γενική έννοια, ανταλλάσσω ιδέες, μηνύματα, ψηφιακά προϊόντα, αλλά δεν απαιτώ την προσοχή του άλλου κατ' αποκλειστικότητα ή σε καθορισμένο χρόνο. Δε χρειάζεται καν να απευθύνομαι σε ένα μόνο άτομο, μπορώ να απευθύνομαι στους φίλους μου, σε γνωστούς με την ευρύτερη έννοια, ή και σε παντελώς άγνωστους, που ελπίζω ότι θα δουν το μήνυμά μου όπως περιμένει να το δουν κάποιος που κάνει γκράφιτι. Μάλιστα σε αντίθεση με το γκράφιτι μπορώ να έχω μια ιδέα αν κάποιος είδε τον "τοίχο" μου ή κανείς. Όσο για τη φυσική επαφή, αυτή είναι κάτι ανεξάρτητο. Μπορεί να διευκολύνεται από την νέα πολύπλευρη επικοινωνία, αλλά γενικότερα τους "φίλους" μου μπορεί να περιμένω να τους συναντήσω ίσως συχνά, ίσως αραιά, ίσως ποτέ. Σιγά σιγά όμως μιλάω μόνο από κοντά, μόνο σ' αυτούς που βλέπω. Ίσως και σε μερικούς ακόμη που θέλω πραγματικά να ακούσω τη φωνή τους, ας πούμε για συναισθηματικούς λόγους. Τελικά όμως γυρνάμε στην επανένωση φωνής και φυσικής επαφής, όπως πριν την εφεύρεση του τηλέφωνου. Με μια επιφύλαξη, ίσως την αναθεώρηση αυτής της τάσης να τη φέρει η εικονική πραγματικότητα.
Μαζί με την τηλεφωνία εξαφανίζεται σιγά σιγά και η ραδιοφωνία. Μένει ίσως η μουσική, ελπίζω.
Το έξυπνο τηλέφωνο μετατρέπεται σε μια γενική μηχανή επικοινωνίας, που όμως είναι όλο και λιγότερο κλασσικό "τηλέφωνο". Είναι θέμα χρόνου κάποιος να βγάλει μια συσκευή που θα είναι απαλλαγμένη από την τηλεφωνική συνιστώσα. Εξ άλλου μπορεί να υποκατασταθεί από κάμποσες άλλες υπηρεσίες φωνής (και εικόνας), αν και όταν χρειαστούν.
Η ψυχολογία του texting είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της τηλεφωνίας. Είμαι σε επαφή με τη γενική έννοια, ανταλλάσσω ιδέες, μηνύματα, ψηφιακά προϊόντα, αλλά δεν απαιτώ την προσοχή του άλλου κατ' αποκλειστικότητα ή σε καθορισμένο χρόνο. Δε χρειάζεται καν να απευθύνομαι σε ένα μόνο άτομο, μπορώ να απευθύνομαι στους φίλους μου, σε γνωστούς με την ευρύτερη έννοια, ή και σε παντελώς άγνωστους, που ελπίζω ότι θα δουν το μήνυμά μου όπως περιμένει να το δουν κάποιος που κάνει γκράφιτι. Μάλιστα σε αντίθεση με το γκράφιτι μπορώ να έχω μια ιδέα αν κάποιος είδε τον "τοίχο" μου ή κανείς. Όσο για τη φυσική επαφή, αυτή είναι κάτι ανεξάρτητο. Μπορεί να διευκολύνεται από την νέα πολύπλευρη επικοινωνία, αλλά γενικότερα τους "φίλους" μου μπορεί να περιμένω να τους συναντήσω ίσως συχνά, ίσως αραιά, ίσως ποτέ. Σιγά σιγά όμως μιλάω μόνο από κοντά, μόνο σ' αυτούς που βλέπω. Ίσως και σε μερικούς ακόμη που θέλω πραγματικά να ακούσω τη φωνή τους, ας πούμε για συναισθηματικούς λόγους. Τελικά όμως γυρνάμε στην επανένωση φωνής και φυσικής επαφής, όπως πριν την εφεύρεση του τηλέφωνου. Με μια επιφύλαξη, ίσως την αναθεώρηση αυτής της τάσης να τη φέρει η εικονική πραγματικότητα.
Μαζί με την τηλεφωνία εξαφανίζεται σιγά σιγά και η ραδιοφωνία. Μένει ίσως η μουσική, ελπίζω.
Comments