"Δημόσιο ρολόι"
Υπάρχουν πολλά άχρηστα ρολόγια, ρολόγια που δε δείχνουν την ώρα επίτηδες και εκ κατασκευής. Το πρώτο μου ρολόι, κάποια πλαστική απομίμηση αγορασμένη απ' το ψιλικατζίδικο, ήταν τέτοιο. Οι δείχτες του δεν ήταν καν χωριστοί, πάντα είχαν απόσταση ενός τετάρτου της ώρας. Ύστερα είναι τα ρολόγια τα φθαρμένα, παλιά και ξεχασμένα, τα δικά μας και των προγόνων μας. Αν και θυμάμαι ότι πριν τις εισαγωγικές μας είχαν βάλει την εξής άσκηση: Ένα ρολόι σταματημένο δείχνει σωστά την ώρα δυο φορές το εικοσιτετράωρο. Ένα ρολόι που πάει πίσω ένα λεπτό το μήνα κάθε πόσον καιρό δείχνει την ακριβή ώρα;
Μπορείς να μισείς το ρολόι σου όσο θέλεις, μπορείς να το διώξεις από χώρους που ξεκουράζεσαι, μπορείς ακόμη να πας διακοπές στην Ικαρία, όπου, όπως λένε, όχι μόνο η ακριβής αλλά και η ανακριβής ώρα δεν έχει καμιά σημασία. Στην Ικαρία δεν έχω πάει ακόμη, αλλά αν ήταν για τα ρολόγια, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, εκτός της Αθήνας, μικρή σχέση έχει με τα μηχανήματα του σατανά και τα ραντεβού διατυπώνονται ως εξής: “Θα τα πούμε κατά το μεσημεράκι” ή “πέρνα κατά τ' απογεματάκι” ή “δεν πάμε σε καμμιά ταβέρνα το βραδάκι να τα πούμε;” Αν θέλετε μπορείτε να πείτε μια ώρα συγκεκριμένη για ραντεβού. Η ελάχιστη καθυστέρηση είναι γύρω στη μια ώρα, αν έρθει και ποτέ ο ή η εν λόγω.
Δοκιμάστε να μην κοιτάζετε το ρολόι σας κάπου στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, ειδικά το χειμώνα. Το λιγότερο που θα πάθετε είναι πνευμονία περιμένοντας άδικα στη στάση του λεωφορείου. Δε θα εξηγήσω το πλεονέκτημα της χρήσης του ρολογιού και του συγχρονισμού σε μια κοινωνία. Αν είναι να το εξηγήσω στους Έλληνες, είναι βέβαιο ότι θα χάσω τον καιρό μου. Όσο για όλους τους άλλους, δε χρειάζεται, το 'χουν καταλάβει. Αλλά αυτό τουλάχιστον θα το γράψω: Αν δεν ξέρει η κοινωνία σου τη χρήση της τεχνολογίας μέτρησης του χρόνου και την αξία της, μη περιμένεις να καταλάβει τη χρήση πιο περίπλοκων τεχνολογιών.
Ρολόγια δε λείπουν δεξιά κι αριστερά, εκτός απ' αυτά που φοράμε και δεν κοιτάμε. Μόνο που σχεδόν κανένα τους δε λέει την ώρα. Ρολόγια σε δημόσια κτήρια, σε εστιατόρια, σε καταστήματα. Πόσα απ' αυτά έχετε δει να δουλεύουν; Όσες φορές κάναμε meeting στην Ελλάδα όλοι οι ξένοι είχαν την ευκαιρία τους να διασκεδάσουν με το ρολόι της αίθουσας που μας φιλοξενούσε. Τα μόνα δημόσια ρολόγια που δουλεύουν είναι στους σταθμούς των τρένων.
Όχι όμως και στα λεωφορεία. Τελευταία τα παρατηρώ επίμονα, ίσως είναι μια ακόμη νεύρωση. Ορισμένα λένε μια ώρα άσχετη, άλλα είναι της μηδενιστικής άποψης, λένε 00:00, άλλα είναι τελείως σβηστά. Στο μεταξύ είναι και τα ρολόγια των ακυρωτικών μηχανημάτων που κρυφοχτυπάνε και σου λένε την ώρα όταν τους δώσεις να δαγκώσουν το εισιτήριο. Παλιότερα όλα πήγαιναν το πολύ δέκα λεφτά μπροστά ή δέκα πίσω. Τώρα όλο και περισσότερο πληθαίνουν αυτά που έχουν προσχωρήσει στο μηδενισμό. Και πώς ο ελεγκτής, που θα με βρει λίγο αργότερα με το ενιαίο στο μετρό, θα καταλάβει ότι δεν έχω εξαντλήσει τη μιάμισή μου ώρα; Γιατί δε θα μου πει πως είμαι στις συγκοινωνίες από χθες τα μεσάνυχτα; (Θα παρατηρήσατε ότι μιλάω για ελεγκτή στο μετρό, γιατί στο λεωφορείο έχω να δω χρόνια και ζαμάνια. Όσοι ακυρώνουμε εισιτήρια το κάνουμε από καθαρή ψυχοπονιά για τον καημένο τον οργανισμό των συγκοινωνιών.)
Το "δημόσιο ρολόι" είναι τελικά το συντομότερο ελληνικό ανέκδοτο.
Μπορείς να μισείς το ρολόι σου όσο θέλεις, μπορείς να το διώξεις από χώρους που ξεκουράζεσαι, μπορείς ακόμη να πας διακοπές στην Ικαρία, όπου, όπως λένε, όχι μόνο η ακριβής αλλά και η ανακριβής ώρα δεν έχει καμιά σημασία. Στην Ικαρία δεν έχω πάει ακόμη, αλλά αν ήταν για τα ρολόγια, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, εκτός της Αθήνας, μικρή σχέση έχει με τα μηχανήματα του σατανά και τα ραντεβού διατυπώνονται ως εξής: “Θα τα πούμε κατά το μεσημεράκι” ή “πέρνα κατά τ' απογεματάκι” ή “δεν πάμε σε καμμιά ταβέρνα το βραδάκι να τα πούμε;” Αν θέλετε μπορείτε να πείτε μια ώρα συγκεκριμένη για ραντεβού. Η ελάχιστη καθυστέρηση είναι γύρω στη μια ώρα, αν έρθει και ποτέ ο ή η εν λόγω.
Δοκιμάστε να μην κοιτάζετε το ρολόι σας κάπου στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, ειδικά το χειμώνα. Το λιγότερο που θα πάθετε είναι πνευμονία περιμένοντας άδικα στη στάση του λεωφορείου. Δε θα εξηγήσω το πλεονέκτημα της χρήσης του ρολογιού και του συγχρονισμού σε μια κοινωνία. Αν είναι να το εξηγήσω στους Έλληνες, είναι βέβαιο ότι θα χάσω τον καιρό μου. Όσο για όλους τους άλλους, δε χρειάζεται, το 'χουν καταλάβει. Αλλά αυτό τουλάχιστον θα το γράψω: Αν δεν ξέρει η κοινωνία σου τη χρήση της τεχνολογίας μέτρησης του χρόνου και την αξία της, μη περιμένεις να καταλάβει τη χρήση πιο περίπλοκων τεχνολογιών.
Ρολόγια δε λείπουν δεξιά κι αριστερά, εκτός απ' αυτά που φοράμε και δεν κοιτάμε. Μόνο που σχεδόν κανένα τους δε λέει την ώρα. Ρολόγια σε δημόσια κτήρια, σε εστιατόρια, σε καταστήματα. Πόσα απ' αυτά έχετε δει να δουλεύουν; Όσες φορές κάναμε meeting στην Ελλάδα όλοι οι ξένοι είχαν την ευκαιρία τους να διασκεδάσουν με το ρολόι της αίθουσας που μας φιλοξενούσε. Τα μόνα δημόσια ρολόγια που δουλεύουν είναι στους σταθμούς των τρένων.
Όχι όμως και στα λεωφορεία. Τελευταία τα παρατηρώ επίμονα, ίσως είναι μια ακόμη νεύρωση. Ορισμένα λένε μια ώρα άσχετη, άλλα είναι της μηδενιστικής άποψης, λένε 00:00, άλλα είναι τελείως σβηστά. Στο μεταξύ είναι και τα ρολόγια των ακυρωτικών μηχανημάτων που κρυφοχτυπάνε και σου λένε την ώρα όταν τους δώσεις να δαγκώσουν το εισιτήριο. Παλιότερα όλα πήγαιναν το πολύ δέκα λεφτά μπροστά ή δέκα πίσω. Τώρα όλο και περισσότερο πληθαίνουν αυτά που έχουν προσχωρήσει στο μηδενισμό. Και πώς ο ελεγκτής, που θα με βρει λίγο αργότερα με το ενιαίο στο μετρό, θα καταλάβει ότι δεν έχω εξαντλήσει τη μιάμισή μου ώρα; Γιατί δε θα μου πει πως είμαι στις συγκοινωνίες από χθες τα μεσάνυχτα; (Θα παρατηρήσατε ότι μιλάω για ελεγκτή στο μετρό, γιατί στο λεωφορείο έχω να δω χρόνια και ζαμάνια. Όσοι ακυρώνουμε εισιτήρια το κάνουμε από καθαρή ψυχοπονιά για τον καημένο τον οργανισμό των συγκοινωνιών.)
Το "δημόσιο ρολόι" είναι τελικά το συντομότερο ελληνικό ανέκδοτο.
Comments