Ο εκθεσάς

Στην τελευταία τάξη, λίγο πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις, διαπίστωσα ένα περίεργο φαινόμενο. Ορισμένοι συμμαθητές μου που θα έδιναν ιατρική ξαφνικά άρχισαν να παίρνουν πολύ καλύτερους βαθμούς στην έκθεση απ' ότι τους είχα συνηθίσει. Μέχρι τότε έγραφα καλά και με το φροντιστήριο ακόμη καλύτερα, αλλά σχημάτισα την εντύπωση πως οι συμμαθητές μου ξαφνικά έγιναν μεγαλοφυϊες. Στο φροντιστήριο όπου πήγαινα είχαμε για την έκθεση ένα φιλόλογο πολύ κουλτουριάρη, φίλο γνωστού Έλληνα ιδεαλιστή φιλοσόφου της εποχής, με τον οποίο μοιραζόταν πάνω κάτω τις ίδιες πεποιθήσεις. Κάθε θέμα το ανέλυε σε βάθος και με τρόπους που μέχρι τότε δεν είχα ούτε φανταστεί ούτε ξαναδεί. Όχι ότι δε μάθαμε τίποτε απ' αυτόν, αλλά αυτά που μας έλεγε ήταν τόσο υψιπετή, που ήταν αδύνατο να τα απορροφήσουμε και να τα εφαρμόσουμε στην ταπεινή πράξη των σχολικών εκθέσεων.

Κάποια μέρα απορημένος ρώτησα έναν απ' τους παραπάνω συμμαθητές μου πώς έγινε και πρόκοψε απότομα. Με πήρα παράμερα και ομολόγησε το μυστικό: "Κοίταξε να δεις, εμείς έχουμε τον Χ για εκθεσά. Αυτός μας έχει δώσει ένα βιβλίο και μας έχει μαρκάρει καμμιά τριανταριά εκθέσεις, που τις έχουμε μάθει απ' έξω. Ότι και να πέσει, μας έχει πει να το το γυρίσουμε προς τα κει. Πάρε παράδειγμα τον πρόλογο. Γράφουμε δυο τρεις γραμμές για να το γυρίσουμε στα γνωστά κι ύστερα σερβίρουμε την κονσέρβα." Αυτό βέβαια ήταν αίσχος και απάτη, αλλά ο Χ είχε τη φήμη σπουδαίου φροντιστή (και σήμερα έχει τη φήμη σπουδαίου φιλόλογου και ιστορικού), τι να πεις; Τουλάχιστον παρηγοριόμουνα με το ότι ο συμμαθητής μου έδινε σε άλλη κατεύθυνση.

Χθες είδα (για κακή μου μοίρα) το debate των πολιτικών αρχηγών. Θεώρησα τουλάχιστον προσβλητικό για τη νοημοσύνη τη δική μου και των δημοσιογράφων το ότι όλοι απαντούσαν ότι ήθελαν σαν να μην είχαν ακούσει τις ερωτήσεις. Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα ... Ύστερα θυμήθηκα τον εκθεσά.