Ηλεκτρονικό εμπόριο, ταχυμεταφορές και σουρεαλισμός στην Ελλάδα ή "περιμένοντας την μπαταρία"
Προ καιρού είχε τύχει να πάρω μέρος σε μια συζήτηση, όπου κάποιος φίλος περιέγραφε τα οικονομικά προβλήματα των ταχυδρομικών υπηρεσιών στην Ελλάδα, πράγμα που φαινόταν φυσικό αφού κανείς πια δεν στέλνει επιστολές. Του αντέτεινα ότι με την εντυπωσιακή αύξηση του όγκου των προϊόντων που πωλούνται από τα ηλεκτρονικά καταστήματα το παρόν και το μέλλον των ταχυμεταφορών λογικά οφείλει να είναι λαμπρό. Εκεί που ο πελάτης της λιανικής ήταν υποχρεωμένος (ή πηγαίνει ακόμη) στο κατάστημα, να παραλαμβάνει το προϊόν και να το μεταφέρει σπίτι του (ή σε άλλο τόπο χρήσης), τώρα εφόσον αγοράσει ηλεκτρονικά το τελευταίο αυτό βήμα το αναλαμβάνουν οι ταχυμεταφορείς. Επομένως τα χιλιόμετρα των πελατών μετατρέπονται χοντρικά σε χιλιόμετρα των ταχυμεταφορών (έστω με όσες βελτιώσεις μπορούν να επιτευχθούν από το μεταφορικό σύστημα). Αναδιοργάνωση λοιπόν της εφοδιαστικής αλυσίδας στο "τελευταίο μίλι" προς όφελος των εταιριών ταχυμεταφοράς.
Και τώρα μια σχετική ιστορία από την ελληνική πραγματικότητα για να προσγειωθούμε, ίσως κάπως ανώμαλα. Η ιστορία αυτή είναι εντελώς πραγματική και μάλιστα έχω παραλείψει ορισμένες άχαρες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Την προπερασμένη Παρασκευή (7/2/2020) χρειάστηκα μια μπαταρία φορητού υπολογιστή. Έψαξα στο Internet, για να βρω μετά από λίγο ότι ένα κανονικό κατάστημα έγραφε στην ιστοσελίδα του ότι είναι διαθέσιμη. Πήρα τηλέφωνο, μου είπαν ότι βεβαίως είναι αμέσως διαθέσιμη, αλλά όχι και εντελώς αμέσως, δηλαδή δεν ήταν στο κατάστημα, αλλά θα ερχόταν γρήγορα, το πολύ ως τη Δευτέρα. Αυτή η αναπροσδιορισμένη "άμεση διαθεσιμότητα" είναι διαδεδομένη στην αγορά, αλλά τέλος πάντων ας μην είναι κανείς πολύ απαιτητικός. Στη συνέχεια ο πωλητής προθυμοποιήθηκε να την στείλει "στο χώρο μου", λέγοντας ότι ούτως ή άλλως θα ερχόταν με ταχυμεταφορά στο κατάστημά του, οπότε ήταν πιο λογικό να μου τη στείλει απ' ευθείας με αντικαταβολή. Του είπα ότι θα έπρεπε να τη στείλει στην εργασία μου, αφού ήταν να φτάσει σε εργάσιμη ώρα. Ζήτησε το κινητό μου και στη συνέχεια τη διεύθυνση του προορισμού. Όταν του έδωσα συγκεκριμένο γραφείο σε συγκεκριμένο κτήριο στο Πολυτεχνείο, επέμεινε πως ακόμη ήθελε οδό και αριθμό. Του εξήγησα ότι όλη η πολυτεχνειούπολη έχει διεύθυνση "Ηρώων Πολυτεχνείου 9", αλλά δεν φάνηκε να πτοείται πιθανώς επειδή συμπλήρωνε κάποια φόρμα σε υπολογιστή όπου τα πεδία οδού και αριθμού ήταν υποχρεωτικά.
Τη Δευτέρα (10/2) η μπαταρία δεν φάνηκε. Επειδή ήταν με αντικαταβολή, οπότε το άγχος μήπως χαθεί το προϊόν στο δρόμο ήταν μικρότερο, είπα να περιμένω μήπως φτάσει την επόμενη. Την Τετάρτη πια το μεσημέρι πήρα τηλέφωνο το κατάστημα, που όμως ανήκει σε μια αλυσίδα καταστημάτων, οπότε βγήκε αρχικά το κέντρο με τη γνωστή προσέγγιση "αν θέλετε τούτο πατήστε ένα κι αν θέλετε εκείνο πατήστε δύο" κ.λπ. Όταν πάτησα το νούμερο που αντιστοιχούσε στο συγκεκριμένο μαγαζί συνδέθηκα κλασσικά με μουσική. Στην πρώτη προσπάθεια πέρασε ώρα και τελικά δεν το σήκωσε κανείς, το ίδιο και με τη δεύτερη. Κάποια από τις επόμενες φορές το σήκωσε κάποιος και είπε "περιμένετε λίγο", αλλά η τελική κατάληξη ήταν η ίδια. Μετά από ένα αριθμό προσπαθειών έψαξα και βρήκα μια διεύθυνση email και τους έγραψα το θέμα μου, δηλαδή την ερώτηση για το πού βρισκόταν η παραγγελία. Αργά το απόγευμα της Τετάρτης ξαναπήρα τηλέφωνο και κατάφερα να μιλήσω με κάποιον στο συγκεκριμένο κατάστημα, αρχικά μου είπε να μην ανησυχώ κι επεχείρησε να με ξεφορτωθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν επέμεινα στην ερώτηση μου είπε ότι θα το έψαχνε και θα με ειδοποιούσε αργότερα.
Η Πέμπτη (13/2) και η Παρασκευή (14/20 σχεδόν είχαν περάσει χωρίς να φανεί η μπαταρία ή νέα της. Το βράδυ της Παρασκευής όμως πήρα μια κλήση στο κινητό και ο πωλητής μου εξήγησε ότι έψαξε πολύ και ότι δεν είχε βρει καμμιά παραγγελία σχετική με το όνομά μου ή τον αριθμό του κινητού μου. Με ρώτησε αν ήθελα να ξαναπαραγγείλω το προϊόν, του είπα "δεν πειράζει" και η συζήτησή μας τελείωσε εκεί.
Σάββατο πρωί (15/2, δηλαδή πέντε μέρες μετά την ορισμένη ημερομηνία παράδοσης και οχτώ μετά την παραγγελία) δέχτηκα μια κλήση από άγνωστο αριθμό, που αποδείχτηκε πως ήταν (επί τέλους) υπάλληλος εταιρίας ταχυμεταφορών. Μου είπε ότι είχε για μένα ένα προϊόν και αυτό που βασικά τον απασχολούσε ήταν το "πού είναι το νούμερο εννιά της Ηρώων Πολυτεχνείου". Δεν χρειάστηκε όμως να απαντήσω τη σουρεαλιστική ερώτηση (ειδικά για ταχυμεταφορέα που οφείλει να ξέρει τα βασικά) γιατί πρώτα του εξήγησα ότι η παράδοση ήταν σε χώρο εργασίας, άρα σε εργάσιμες μέρες και ώρες, οπότε κι αυτός είπε στωικά "τότε από Δευτέρα". Στη συνέχεια πήρα και δύο SMS με την ειδοποίηση πως έγινε απόπειρα παράδοσης του προϊόντος, αλλά επειδή έλειπα (δηλαδή η παράδοση ατύχησε με δική μου υπαιτιότητα) θα έπρεπε να πάρω τηλέφωνο ένα συγκεκριμένο νούμερο για νέο ραντεβού. Δεν ξέρω αν το τελευταίο θα έπρεπε να το δω σαν είδος χιούμορ.
Δευτέρα (17/2) δοκίμασα να πάρω τηλέφωνο την υπηρεσία courier για να κλείσω το νέο ραντεβού, αλλά φυσικά ήταν εντελώς αδύνατο επειδή ο χρόνος αναμονής ήταν τόσος που το δικό τους σύστημα τερμάτιζε την κλήση. Θυμήθηκα όμως ότι είχα πλέον το SMS, που βεβαίως είχε αριθμό tracking. Τον έβαλα στην ιστοσελίδα τους και έκθαμβος είδα ότι πραγματικά κάποιο προϊόν (ελπίζω η μπαταρία) παραδόθηκε από Θεσσαλονίκη τη μέρα που έκανα το τηλεφώνημα της παραγγελίας (7/2). Ως τη Δευτέρα (10/2) το πακέτο είχε φτάσει στην Αθήνα και στη συνέχεια όλη την εβδομάδα έκοβε βόλτες εντός Αθηνών, για να καταλήξει με τα πολλά κάπου στην Αγία Παρασκευή, απ' όπου θα γινόταν το τελευταίο βήμα παράδοσης. Και δεν μιλάμε για μια μικρή εταιρία courier ...
Υπάρχει όμως και συνέχεια. Ενώ μετά την "ατυχία" του Σαββάτου (15/2) το φυσιολογικό θα ήταν να φτάσει το πακέτο πια τη Δευτέρα (17/2), πρώτη εργάσιμη, τη Δευτέρα το μόνο που έφτασε ήταν ένα τηλεφώνημα (πάλι καλά). Στο τηλεφώνημα με ρώτησαν αρχικά αν ήταν να παραλάβω πακέτο από το γραφείο τους (δηλαδή έκαναν μια αδέξια απόπειρα να μην κάνουν την τελική μεταφορά και να εξηγήσουν πώς και δεν την είχαν κάνει πιο πριν μέσα στη μέρα), στη συνέχεια μου είπαν ότι η παράδοση δεν μπορεί να γίνει την ίδια μέρα (άγνωστο γιατί) και με ρώτησαν αν μπορεί να γίνει η παράδοση την Τρίτη. Η Τρίτη 18/2 όμως ήταν μέρα γενικής απεργίας. Για να μην πάω γυρεύοντας και να αποφύγω τα χειρότερα, απάντησα πως καλύτερο θα ήταν να πάμε απ' ευθείας για Τετάρτη (19/2). Στο tracking όμως προστέθηκε και το ποικιλοτρόπως ερμηνεύσιμο σχόλιο: "Δευτέρα 17/2, 14:16, παραλήπτης θέλει παράδοση αργότερα". Μια από τις δυνατές ερμηνείες θα ήταν ότι ήμουν εγώ που τους εμπόδισα να κάνουν την παράδοση τη Δευτέρα.
Την Τετάρτη 19/2 η μπαταρία παραδόθηκε αισίως, σε μια "ταχυμεταφορά" που κράτησε 12 μέρες. Έβαλα το Google maps να υπολογίσει πόσο χρειάζεται η απόσταση αυτή με τα πόδια: 86 ώρες.
Και τώρα μια σχετική ιστορία από την ελληνική πραγματικότητα για να προσγειωθούμε, ίσως κάπως ανώμαλα. Η ιστορία αυτή είναι εντελώς πραγματική και μάλιστα έχω παραλείψει ορισμένες άχαρες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Την προπερασμένη Παρασκευή (7/2/2020) χρειάστηκα μια μπαταρία φορητού υπολογιστή. Έψαξα στο Internet, για να βρω μετά από λίγο ότι ένα κανονικό κατάστημα έγραφε στην ιστοσελίδα του ότι είναι διαθέσιμη. Πήρα τηλέφωνο, μου είπαν ότι βεβαίως είναι αμέσως διαθέσιμη, αλλά όχι και εντελώς αμέσως, δηλαδή δεν ήταν στο κατάστημα, αλλά θα ερχόταν γρήγορα, το πολύ ως τη Δευτέρα. Αυτή η αναπροσδιορισμένη "άμεση διαθεσιμότητα" είναι διαδεδομένη στην αγορά, αλλά τέλος πάντων ας μην είναι κανείς πολύ απαιτητικός. Στη συνέχεια ο πωλητής προθυμοποιήθηκε να την στείλει "στο χώρο μου", λέγοντας ότι ούτως ή άλλως θα ερχόταν με ταχυμεταφορά στο κατάστημά του, οπότε ήταν πιο λογικό να μου τη στείλει απ' ευθείας με αντικαταβολή. Του είπα ότι θα έπρεπε να τη στείλει στην εργασία μου, αφού ήταν να φτάσει σε εργάσιμη ώρα. Ζήτησε το κινητό μου και στη συνέχεια τη διεύθυνση του προορισμού. Όταν του έδωσα συγκεκριμένο γραφείο σε συγκεκριμένο κτήριο στο Πολυτεχνείο, επέμεινε πως ακόμη ήθελε οδό και αριθμό. Του εξήγησα ότι όλη η πολυτεχνειούπολη έχει διεύθυνση "Ηρώων Πολυτεχνείου 9", αλλά δεν φάνηκε να πτοείται πιθανώς επειδή συμπλήρωνε κάποια φόρμα σε υπολογιστή όπου τα πεδία οδού και αριθμού ήταν υποχρεωτικά.
Τη Δευτέρα (10/2) η μπαταρία δεν φάνηκε. Επειδή ήταν με αντικαταβολή, οπότε το άγχος μήπως χαθεί το προϊόν στο δρόμο ήταν μικρότερο, είπα να περιμένω μήπως φτάσει την επόμενη. Την Τετάρτη πια το μεσημέρι πήρα τηλέφωνο το κατάστημα, που όμως ανήκει σε μια αλυσίδα καταστημάτων, οπότε βγήκε αρχικά το κέντρο με τη γνωστή προσέγγιση "αν θέλετε τούτο πατήστε ένα κι αν θέλετε εκείνο πατήστε δύο" κ.λπ. Όταν πάτησα το νούμερο που αντιστοιχούσε στο συγκεκριμένο μαγαζί συνδέθηκα κλασσικά με μουσική. Στην πρώτη προσπάθεια πέρασε ώρα και τελικά δεν το σήκωσε κανείς, το ίδιο και με τη δεύτερη. Κάποια από τις επόμενες φορές το σήκωσε κάποιος και είπε "περιμένετε λίγο", αλλά η τελική κατάληξη ήταν η ίδια. Μετά από ένα αριθμό προσπαθειών έψαξα και βρήκα μια διεύθυνση email και τους έγραψα το θέμα μου, δηλαδή την ερώτηση για το πού βρισκόταν η παραγγελία. Αργά το απόγευμα της Τετάρτης ξαναπήρα τηλέφωνο και κατάφερα να μιλήσω με κάποιον στο συγκεκριμένο κατάστημα, αρχικά μου είπε να μην ανησυχώ κι επεχείρησε να με ξεφορτωθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν επέμεινα στην ερώτηση μου είπε ότι θα το έψαχνε και θα με ειδοποιούσε αργότερα.
Η Πέμπτη (13/2) και η Παρασκευή (14/20 σχεδόν είχαν περάσει χωρίς να φανεί η μπαταρία ή νέα της. Το βράδυ της Παρασκευής όμως πήρα μια κλήση στο κινητό και ο πωλητής μου εξήγησε ότι έψαξε πολύ και ότι δεν είχε βρει καμμιά παραγγελία σχετική με το όνομά μου ή τον αριθμό του κινητού μου. Με ρώτησε αν ήθελα να ξαναπαραγγείλω το προϊόν, του είπα "δεν πειράζει" και η συζήτησή μας τελείωσε εκεί.
Σάββατο πρωί (15/2, δηλαδή πέντε μέρες μετά την ορισμένη ημερομηνία παράδοσης και οχτώ μετά την παραγγελία) δέχτηκα μια κλήση από άγνωστο αριθμό, που αποδείχτηκε πως ήταν (επί τέλους) υπάλληλος εταιρίας ταχυμεταφορών. Μου είπε ότι είχε για μένα ένα προϊόν και αυτό που βασικά τον απασχολούσε ήταν το "πού είναι το νούμερο εννιά της Ηρώων Πολυτεχνείου". Δεν χρειάστηκε όμως να απαντήσω τη σουρεαλιστική ερώτηση (ειδικά για ταχυμεταφορέα που οφείλει να ξέρει τα βασικά) γιατί πρώτα του εξήγησα ότι η παράδοση ήταν σε χώρο εργασίας, άρα σε εργάσιμες μέρες και ώρες, οπότε κι αυτός είπε στωικά "τότε από Δευτέρα". Στη συνέχεια πήρα και δύο SMS με την ειδοποίηση πως έγινε απόπειρα παράδοσης του προϊόντος, αλλά επειδή έλειπα (δηλαδή η παράδοση ατύχησε με δική μου υπαιτιότητα) θα έπρεπε να πάρω τηλέφωνο ένα συγκεκριμένο νούμερο για νέο ραντεβού. Δεν ξέρω αν το τελευταίο θα έπρεπε να το δω σαν είδος χιούμορ.
Δευτέρα (17/2) δοκίμασα να πάρω τηλέφωνο την υπηρεσία courier για να κλείσω το νέο ραντεβού, αλλά φυσικά ήταν εντελώς αδύνατο επειδή ο χρόνος αναμονής ήταν τόσος που το δικό τους σύστημα τερμάτιζε την κλήση. Θυμήθηκα όμως ότι είχα πλέον το SMS, που βεβαίως είχε αριθμό tracking. Τον έβαλα στην ιστοσελίδα τους και έκθαμβος είδα ότι πραγματικά κάποιο προϊόν (ελπίζω η μπαταρία) παραδόθηκε από Θεσσαλονίκη τη μέρα που έκανα το τηλεφώνημα της παραγγελίας (7/2). Ως τη Δευτέρα (10/2) το πακέτο είχε φτάσει στην Αθήνα και στη συνέχεια όλη την εβδομάδα έκοβε βόλτες εντός Αθηνών, για να καταλήξει με τα πολλά κάπου στην Αγία Παρασκευή, απ' όπου θα γινόταν το τελευταίο βήμα παράδοσης. Και δεν μιλάμε για μια μικρή εταιρία courier ...
Υπάρχει όμως και συνέχεια. Ενώ μετά την "ατυχία" του Σαββάτου (15/2) το φυσιολογικό θα ήταν να φτάσει το πακέτο πια τη Δευτέρα (17/2), πρώτη εργάσιμη, τη Δευτέρα το μόνο που έφτασε ήταν ένα τηλεφώνημα (πάλι καλά). Στο τηλεφώνημα με ρώτησαν αρχικά αν ήταν να παραλάβω πακέτο από το γραφείο τους (δηλαδή έκαναν μια αδέξια απόπειρα να μην κάνουν την τελική μεταφορά και να εξηγήσουν πώς και δεν την είχαν κάνει πιο πριν μέσα στη μέρα), στη συνέχεια μου είπαν ότι η παράδοση δεν μπορεί να γίνει την ίδια μέρα (άγνωστο γιατί) και με ρώτησαν αν μπορεί να γίνει η παράδοση την Τρίτη. Η Τρίτη 18/2 όμως ήταν μέρα γενικής απεργίας. Για να μην πάω γυρεύοντας και να αποφύγω τα χειρότερα, απάντησα πως καλύτερο θα ήταν να πάμε απ' ευθείας για Τετάρτη (19/2). Στο tracking όμως προστέθηκε και το ποικιλοτρόπως ερμηνεύσιμο σχόλιο: "Δευτέρα 17/2, 14:16, παραλήπτης θέλει παράδοση αργότερα". Μια από τις δυνατές ερμηνείες θα ήταν ότι ήμουν εγώ που τους εμπόδισα να κάνουν την παράδοση τη Δευτέρα.
Την Τετάρτη 19/2 η μπαταρία παραδόθηκε αισίως, σε μια "ταχυμεταφορά" που κράτησε 12 μέρες. Έβαλα το Google maps να υπολογίσει πόσο χρειάζεται η απόσταση αυτή με τα πόδια: 86 ώρες.
Comments