Ήρεμο καλοκαίρι στο χωριό
Θέμα έκθεσης δευτέρας δημοτικού: «Ήρεμο καλοκαίρι στο χωριό»
Όταν τελείωσα την πρώτη τάξη κι έκλεισε το σχολείο η μαμά μου είπε ότι θα φύγουμε από τη φασαρία της πόλης να πάμε στο χωριό για διακοπές, να βρούμε επιτέλους λίγη ησυχία. Πήγαμε οικογενειακώς στο λιμάνι με φορτωμένο πράγματα το αυτοκίνητο για να μπούμε στο πλοίο, αλλά παρά λίγο να το χάσουμε, γιατί όλος ο κόσμος ήθελε να μπει στα πλοία και όλη η περιοχή γύρω από το λιμάνι ήταν γεμάτη ακίνητα αυτοκίνητα. Κάποτε μπήκαμε και κάποτε το πλοίο ξεκίνησε για το νησί. Ο μπαμπάς που οδηγούσε το αυτοκίνητο βγήκε μετά από ώρα από το γκαράζ του πλοίου και ήρθε να μας βρει νευριασμένος.
Μετά από ώρες φτάσαμε στο νησί και πήγαμε και μείναμε στο σπίτι του παπού και της γιαγιάς. Το σπίτι είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο, η γιαγιά μου λέει πως είναι "φανάρι", γιατί κάθεται στο παράθυρο και βλέπει όποιον περνάει. Ύστερα συζητάει με τον παπού ποιος ήταν και τελικά βρίσκουν πού είχε πάει ο καθένας και τι έκανε. Το ίδιο κάνουν και οι γείτονες, όπως μου είπαν τα δικά τους παιδάκια που γίναμε φίλοι.
Στο δρόμο δίπλα περνούσαν όλη μέρα νταλίκες χωρίς να κόβουν ταχύτητα κι έτρεμε το σπίτι, ενώ τα Σαββατόβραδα περνούσαν ΙΧ όλη νύχτα. Τα απογεύματα νωρίς ερχόταν μερικές φορές ο γεωργός του διπλανού χωραφιού και όργωνε με ένα μηχάνημα που έβγαζε δυνατό ήχο σαν μηχανάκι. Μερικά πρωινά έβαζαν στα γύρω χωράφια και χορτοκοπτικά για να μην πάρουν καμμιά φωτιά.
Κάτι γείτονες είχαν αϋπνίες και μιλούσαν δυνατά πριν ανατείλει ο ήλιος. Συχνά τσακώνονταν, οπότε μιλούσαν ακόμη πιο δυνατά. Μετά ένας άλλος γείτονας φόρτωνε με εργαλεία και πράγματα το αγροτικό του πετώντας τα στην καρότσα γύρω στις έξι το πρωί. Η μαμά μου τότε πεταγόταν απ' το κρεβάτι και πήγαινε να ανοίξει το ψυγείο. Ένα πρωί ο μπαμπάς αγανάκτησε και πήγε και βρήκε το γείτονα και του είπε πως κοιμόμαστε αυτήν την ώρα. Τότε ο γείτονας του είπε ότι έχει και δουλειές και δεν είναι τουρίστας.
Μπροστά στο σπίτι κάνει στάση το λεωφορείο, που περνάει λίγες φορές τη μέρα. Κάθε πρωί μαζεύονταν οι επιβάτες και μας ξυπνούσαν γιατί μέχρι να έρθει καθυστερημένο κουτσομπόλευαν δυνατά το υπόλοιπο χωριό. Έτσι όμως μπορούσες να μάθεις νέα και για όσους δεν είχαν περάσει μπροστά απ' το σπίτι. Στα άλλα δρομολόγια μαζεύονταν τουρίστες που δεν έβγαζαν μιλιά, εκτός αν ήταν Ιταλοί.
Τα βράδια ως τις δύο το πρωί έβαζαν ορχήστρες οι ταβέρνες, άλλη μέρα η κάθε μια, ώστε να γίνεται σαματάς κάθε βράδυ. Η μουσική ακουγόταν δυνατά απ' τα παράθυρα και δεν μας άφηνε να κοιμηθούμε ήσυχοι. Μερικές φορές είχε πανηγύρι και η ορχήστρα έπαιζε όλη νύχτα ως το πρωί. Μαζεύονταν και ντόπιοι και τουρίστες κι όλοι φαίνονταν πολύ ευχαριστημένοι, εκτός βέβαια από μας, που μας έλεγαν οτι είμαστε μονόχνωτοι και νευρικοί.
Κατά τ´ άλλα περάσαμε πολύ ήσυχες διακοπές στο χωριό. Ύστερα γυρίσαμε στη φασαρία της πόλης.
Όταν τελείωσα την πρώτη τάξη κι έκλεισε το σχολείο η μαμά μου είπε ότι θα φύγουμε από τη φασαρία της πόλης να πάμε στο χωριό για διακοπές, να βρούμε επιτέλους λίγη ησυχία. Πήγαμε οικογενειακώς στο λιμάνι με φορτωμένο πράγματα το αυτοκίνητο για να μπούμε στο πλοίο, αλλά παρά λίγο να το χάσουμε, γιατί όλος ο κόσμος ήθελε να μπει στα πλοία και όλη η περιοχή γύρω από το λιμάνι ήταν γεμάτη ακίνητα αυτοκίνητα. Κάποτε μπήκαμε και κάποτε το πλοίο ξεκίνησε για το νησί. Ο μπαμπάς που οδηγούσε το αυτοκίνητο βγήκε μετά από ώρα από το γκαράζ του πλοίου και ήρθε να μας βρει νευριασμένος.
Μετά από ώρες φτάσαμε στο νησί και πήγαμε και μείναμε στο σπίτι του παπού και της γιαγιάς. Το σπίτι είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο, η γιαγιά μου λέει πως είναι "φανάρι", γιατί κάθεται στο παράθυρο και βλέπει όποιον περνάει. Ύστερα συζητάει με τον παπού ποιος ήταν και τελικά βρίσκουν πού είχε πάει ο καθένας και τι έκανε. Το ίδιο κάνουν και οι γείτονες, όπως μου είπαν τα δικά τους παιδάκια που γίναμε φίλοι.
Στο δρόμο δίπλα περνούσαν όλη μέρα νταλίκες χωρίς να κόβουν ταχύτητα κι έτρεμε το σπίτι, ενώ τα Σαββατόβραδα περνούσαν ΙΧ όλη νύχτα. Τα απογεύματα νωρίς ερχόταν μερικές φορές ο γεωργός του διπλανού χωραφιού και όργωνε με ένα μηχάνημα που έβγαζε δυνατό ήχο σαν μηχανάκι. Μερικά πρωινά έβαζαν στα γύρω χωράφια και χορτοκοπτικά για να μην πάρουν καμμιά φωτιά.
Κάτι γείτονες είχαν αϋπνίες και μιλούσαν δυνατά πριν ανατείλει ο ήλιος. Συχνά τσακώνονταν, οπότε μιλούσαν ακόμη πιο δυνατά. Μετά ένας άλλος γείτονας φόρτωνε με εργαλεία και πράγματα το αγροτικό του πετώντας τα στην καρότσα γύρω στις έξι το πρωί. Η μαμά μου τότε πεταγόταν απ' το κρεβάτι και πήγαινε να ανοίξει το ψυγείο. Ένα πρωί ο μπαμπάς αγανάκτησε και πήγε και βρήκε το γείτονα και του είπε πως κοιμόμαστε αυτήν την ώρα. Τότε ο γείτονας του είπε ότι έχει και δουλειές και δεν είναι τουρίστας.
Μπροστά στο σπίτι κάνει στάση το λεωφορείο, που περνάει λίγες φορές τη μέρα. Κάθε πρωί μαζεύονταν οι επιβάτες και μας ξυπνούσαν γιατί μέχρι να έρθει καθυστερημένο κουτσομπόλευαν δυνατά το υπόλοιπο χωριό. Έτσι όμως μπορούσες να μάθεις νέα και για όσους δεν είχαν περάσει μπροστά απ' το σπίτι. Στα άλλα δρομολόγια μαζεύονταν τουρίστες που δεν έβγαζαν μιλιά, εκτός αν ήταν Ιταλοί.
Τα βράδια ως τις δύο το πρωί έβαζαν ορχήστρες οι ταβέρνες, άλλη μέρα η κάθε μια, ώστε να γίνεται σαματάς κάθε βράδυ. Η μουσική ακουγόταν δυνατά απ' τα παράθυρα και δεν μας άφηνε να κοιμηθούμε ήσυχοι. Μερικές φορές είχε πανηγύρι και η ορχήστρα έπαιζε όλη νύχτα ως το πρωί. Μαζεύονταν και ντόπιοι και τουρίστες κι όλοι φαίνονταν πολύ ευχαριστημένοι, εκτός βέβαια από μας, που μας έλεγαν οτι είμαστε μονόχνωτοι και νευρικοί.
Κατά τ´ άλλα περάσαμε πολύ ήσυχες διακοπές στο χωριό. Ύστερα γυρίσαμε στη φασαρία της πόλης.
Comments