Second raters

Διάβαζα προ ημερών στις πρώτες σελίδες του νέου βιβλίου του Δ. Χωραφά με τίτλο Public debt dynamics of Europe and the US πως βυθιστήκαμε στα χρέη επειδή οι χώρες μας κυβερνώνται by politicians who are no better than second raters. Εντάξει, θα 'λεγε κανείς, το ξέρουμε πως μας κυβερνούν οι μετριότητες, εν πάση περιπτώσει όχι οι "άριστοι" της Πολιτείας του Πλάτωνα. Τους βλέπουμε εξ άλλου να παρελαύνουν κάθε μέρα στα κανάλια, που τους χαϊδεύουν, με τα οποία διαπλέκονται, με το βλέμμα εκείνο του "πονηρού πολιτευτή" που λέει κι ο Σαββόπουλος. Μπορεί να νομίζουν ότι μας ξεγελούν, ή μπορεί και να μας ξεγελούν πότε πότε. Αλλά κάπου κάπου κάτι κάνουν που τους προδίδει ακόμη και στον πιο αφοσιωμένο τους ακροατή, όσο κι αν με έπεα πτερόεντα προσπαθούν να τον κάνουν πιο χαρούμενο για το χάλι όπου τον κουβάλησαν. Κάτι κάνουν που δείχνει πως το πραγματικό ενδιαφέρον τους γι' αυτόν τον τόπο δεν πάει βήμα παρακάτω απ' τα προσωπικά και κομματικά τους στενά συμφέροντα, πως δεν προσπαθούν να μας σώσουν αλλά να μείνουν απλώς στην καμπούρα μας. Γιατί άλλο να είναι τίμιοι και ειλικρινείς second raters, έστω και ολίγον πολιτικάντηδες σαν τους Δανούς του Borgen ή τους εγγλέζους του πάλαι ποτέ Yes Minister, κι άλλο να προσπαθούν σε μας ξεγελάσουν μπροστά στα ίδια μας τα μάτια.

Τι θέλω να πω αυτή τη φορά ευρισκόμενος σε ένα ψυχιατρικώς ελέγξιμο παραλήρημα διαμαρτυρίας; Μου λέει ένας φίλος: Ξέρεις ποιον έβαλαν πάλι στον οργανισμό Χ; Τον Ψ. Μα αυτός ο Ψ δεν είναι απλώς second rater, είναι third rater, τρίτης ερασιτεχνικής που θα λέγαμε. Το μόνο του προσόν, χρόνια τώρα, είναι ότι είναι μια έμμεση γνωριμία παλαιού πρωθυπουργού και σταματάω εδώ για να μην προσωποποιήσω (σκεπτόμενος ότι οι παλαιοί πρωθυπουργοί έτσι κι αλλιώς περιστοιχίζονται από στίφη προθύμων). Κι ο άνθρωπος αυτός από πρόεδρος του ενός οργανισμού βγαίνει και στον άλλο μπαίνει, ουδεμίαν σχέσιν έχων με το αντικείμενό τους. Υλοποιεί όμως "πολιτικές" ... Και ρωτάω, δηλαδή αυτές οι πολιτικές είναι τόσο περίεργες που κανείς γνώστης του αντικειμένου αυτών των οργανισμών δε θα καταδεχόταν να τις υλοποιήσει;

Υπάρχουν second raters που έγιναν επιτυχημένοι πολιτικοί, υπουργοί, γενικώς αξιωματούχοι, γιατί είχαν την ευφυΐα να πάρουν καλούς συνεργάτες, αλλά αυτά γίνονται στην Εσπερία. Εδώ προσλαμβάνουν τους third raters, που είναι του χεριού τους και που δε θα διστάσουν να μπουν στο ημίφως αν κληθούν. Βάζουν "τα δικά μας τα παιδιά", κατά κανόνα μη γνώστες του αντικειμένου που χρειάζεται η "θέση". Είναι μετά περίεργο που τίποτε δε δουλεύει σωστά; Και καλά να τα κάνεις αυτά όταν η χώρα είναι στα πελάγη ευτυχίας των αρχών της δεκαετίας του 2000, αλλά όταν είναι στη γνωστή κρίση, όταν έχει γίνει Τιτανικός και πρέπει να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, συνεχίζεις το ίδιο βιολί;

Αλλά αν σ' αυτό το βιολί έχουμε περιέργως πως συνηθίσει έχοντας πάρει απόφαση ότι ζούμε σε χώρα τριτοκοσμική, δεν είναι δυνατό και να πειθόμαστε ότι έχουν "θετικές προθέσεις" κι ότι προσπαθούν "να σώσουν τη χώρα". Λυπάμαι πολύ, αλλά τόσο "ζώα" που λέει κι ο Βασίλης Λεβέντης μπορεί και να μην είμαστε.

Καημένε ψηφοφόρε, τι επιλογές έχεις ... Μόνο μετανάστευση.