Blog in Fog (II)

Γνωστή εταιρία πώλησης βιβλίων, χάρτινων και ηλεκτρονικών, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι μηνιαίες ηλεκτρονικές πωλήσεις ξεπέρασαν τις χάρτινες. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ για λογαριασμό του περιβάλλοντος, δηλαδή για τα δέντρα που δεν κόπηκαν, αν και σε πολλές περιπτώσεις υποθέτω πως η ορθολογισμένη χρήση του δάσους είναι προτιμότερη από την παραμέληση και τις καλοκαιρινές φωτιές. Εκείνο που με απασχολεί αυτή την ώρα είναι η αισθητική της ανάγνωσης, που διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Πολλές απ' τις τεχνολογίες που βρίσκονται γύρω μας, που διαμορφώνουν το κοντινό μας περιβάλλον, είναι πιο πρόσφατες απ' ότι νομίζουμε και αρκετές είναι καταδικασμένες να ζήσουν λίγο. Ο κόσμος είναι γεμάτος ασφαλτοστρωμένους δρόμους, αλλά οι περισσότεροι είναι του τελευταίου αιώνα και σε κάθε περίπτωση ήταν άγνωστοι πρίν το 1830. Παρόμοιες καταστάσεις ισχύουν για τα (σταθερά) τηλέφωνα και τα ραδιόφωνα, που σιγά σιγά οδεύουν προς την εξαφάνισή τους. Τα βιβλία είναι βέβαια παλιότερη εφεύρεση, αλλά τα τυπωμένα ...

Λυπάμαι που έχω καταντήσει σαν έναν απ' τους δύο γέρους στο Muppet Show. Αλλά στο Χαλάνδρι της οικονομικής κρίσης και της "ύφεσης" ο Espresso τιμάται ακόμη τρία Ευρώ, o διπλός τέσσερα, ο Cappuccino τέσσερα, ενώ διάφοροι άλλοι καφέδες με προσμίξεις ποτού δίνουν πάσαν ευκαιρία στον καφετζή να ξεφύγει προς τα πάνω όσο επιθυμεί. Την ίδια ώρα στην περιώνυμη Κυανή Ακτή, σ' ένα τυπικό παραλιακό καφέ της Promenade des Anglais στη Νίκαια (της Γαλλίας) ο Espresso κοστίζει 1,90 Ευρώ, ο διπλός 3,70 και ο Cappuccino 3,10. Στο Μονακό, στο Café de Paris , που βρίσκεται μπροστά στο Καζίνο και ανήκει στην ίδια επιχείρηση, εν ολίγοις σε μια απ' τις πιο ακριβές περιοχές του κόσμου, η ζεστή σοκολάτα (με κανάτα για διπλή ποσότητα) στοιχίζει 5,40 Ευρώ, όταν στο ως άνω Χαλάνδρι (και οπουδήποτε αλλού στην Αθήνα) οι τιμές φτάνουν τα 7 και 8 Ευρώ. Και ρωτάω, εμείς που πάμε και τα πληρώνουμε όλα αυτά τι είμαστε;